ως αξιοθέατο
ειλικρινής απορία, γιατί πάτε;
ως αξιοθέατο
ειλικρινής απορία, γιατί πάτε;
Vielen Dank für alles was mal war
ιστορικό ενδιαφέρον
πήγα κ είδα το Μαουτχάουσεν, ψυχοπλακώθηκα, δεν ξαναπάω σε άλλο
My Mission will save the World.
But I'm still chasing time.
Vanity...definitely my favourite sin.
δεν είναι ωραίοι οι τάφοι και τα μαυσωλεία; =]
Σε ένα τόπο πας για να ζήσεις έστω και έμμεσα την ιστορία του, και ιστορία δεν είναι μόνο τα μεγάλα κτήρια κλπ αλλά και οι πιο μαύρες σελίδες. Αλίμονο αν δεν υπήρχε και αυτή η ευαισθησία και ρίχναμε ένα καλό delete στη μνήμη.
σταμ δεν καταλαβες. δεν εννοω γιατι πατε σε ψυχοπλακωτικα μερη κι οχι μονο στο μανταμ τισο, αλλα τι ακριβως αποκομει καποιος βλεποντας ενα γκρι δωματιο με τεσσερις τοιχους στο οποιο "πλενονταν" με zyklon, ενα κρεματοριο, που κοιμοντουσαν και δεν ξερω τι αλλο. νιωθεις καλυτερα τον πονο του λαου; συμπαθείς περισσότερο; μισείς το θυτη; καταλαβαίνεις καλύτερα τους λόγους και αιτίες που συνέβει αυτό; επίσης είναι ενδιαφέρον ότι οι περισσότεροι ψάχνουν να πάνε σε μέρη που σχετίζονται με θάνατο κι όχι με κάτι άλλο που έχουμε να επιδείξουμε ως πολιτισμός (πρώτος πληθυντικός για το "εμεις οι ανθρωποι").
επίσης πόσοι θα πήγαιναν να επισκεφθούν ένα live στρατόπεδο συγκέντρωσης; και τωρα που το σκέφτομαι, ας πούμε ότι επιτρέπονται οι επισκέψεις γκρουπ τουριστών στο guatanamo. Ταξιδάκι στην Κούβα και επίσκεψη και στο στρατόπεδο. Θα πήγαιναν περισσότεροι ή λιγότεροι "να νιώσουν τη φρίκη" (που δε συγκρίνεται, αλλά κατάλαβες) από ότι σε ένα παλιό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Όχι για να διαμαρτυρηθούν, απλά για να δουν. Νομίζω λιγότεροι. Είναι πιο εύκολο να επισκέπτεσαι μέρη για τα οποία δε φέρεις πια ευθύνη και δε μπορείς να αλλάξεις, να ρίχνεις τις ευθύνες σε άλλους, να κουνάς το κεφάλι και να φεύγεις "καλύτερος" άνθρωπος.
Vielen Dank für alles was mal war
Δεν έχω φιλοσοφήσει ποτέ το γιατί πήγα.. Το πρότεινε ο θείος μου ξερω γώ και μου φάνηκε καλή ιδέα. Μου γάμησε την ψυχολογία και σίγουρα δεν έφυγα "καλύτερος" ανθρωπος, απλώς πιο προβληματισμένος και ενημερωμένος. Δεν το μετανοιώνω, ήταν έντονη εμπειρία.
Πρώτα απ'όλα περιέργεια. Και γιατί όχι σε κάποιο άλλο μέρος? Γιατί μάλλον ακούγεται και πιο κούλ το να πας σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Δε νιώθεις το πόνο του λαού πηγαίνοντας εκεί. Μπορείς να τον νιώσεις και από ένα βιβλίο, οπότε αν πας με την σάημπερσοτ και βγάζεις καρέ καρέ το στρατόπεδο, αρχίδια θα νιώσεις. Τον θύτη τον μισείς ούτως ή άλλως, ή οχι (?). Τους λόγους και τις αιτίες που συνέβει αυτό δε τους καταλαβαίνεις καλύτερα.
Ο θάνατος είναι κάτι που πάντα έκανε τον άνθρωπο να την ψάχνει και θα κάνει δλδ. Θα μου πεις και τι καταλαβαίνει ο επισκέπτης ενός τέτοιου στρατοπέδου για το θάνατο και θα σου πω έλα ντε. Επίσης, μη ξεχνάς ότι αρκετοί ακούμε μουσική με αποκεφαλισμενά κοριτσάκια που κείτωνται σε λίμνες αίματος μέσα σε σκοτεινἀ απροσπέλαστα δάση, ζόμπι κτλ.
Ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων θα πήγαινε σε λάηβ. Πλάκα κάνεις? Εδώ οι εβραίοι κάναν πικνικ και βλέπαν τις βόμβες! Οι ίδιοι που θα πήγαιναν στο στρατόπεδο θα πήγαιναν και στο γκουανταναμο. Τώρα αυτά περι διαμαρτυρίας λογικά θα είχε ταμπελάκια που θα έλεγαν "μη διαμαρτύρεστε κίνδυνος ηλεκτροσόκ" και "μη ταίζετε τους φυλακισμένους".
Στην τελική το θέμα είναι ένα. Να πας σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης να δεις τι έπαιζε. Να πας και άλλους ανθρώπους εκεί να τους δείξεις. Να τους δώσεις βιβλία ιστορίας. Μετά να πάτε και να ισοπεδώσετε το γκουαντανάμο.
It is known.
δεν έχει τύχει ποτέ να πάω σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Θα πήγαινα πάντως αν μου δινόταν η ευκαιρία. Έχω βρεθεί σε άλλα μέρη όμως που "μυρίζουν θάνατο" (βλ. μουσείο μεσαιωνικών βασανιστηρίων, Πράγα) και βγήκα με μυαλό θαμπό και προβληματισμένο. Σίγουρα δεν (θα) "νιώθεις" την τερατουργία που συνέβη εκεί. Αλλά είναι μια καλή αφορμή να διαβάσεις και να ενημερωθείς για το τι συνέβη.
η ανθρώπινη ιστορία δεν έχει μόνο παρθενώνες και πύργους του άιφελ, έχει και πολύ σκοτεινές σελίδες που δεν πρέπει να κρύβονται.
Για τον ίδιο λόγο που μας έλκουν τα βιβλία/η μουσική/η τέχνη γενικότερα που μιλάει για πόνο, για τον ίδιο λόγο που δάκρυσες στο "Η ζωή είναι ωραία" (ή στις ζωές των άλλων, για να μη λες ότι δακρύζεις με κάτι μεηστρημ), για τον ίδιο λόγο που στις αρχαίες τραγωδίες η κάθαρση ερχότανε μόνο μέσα από τις τραγικές εμπειρίες, για τον ίδιο λόγο που μια από μια από τις αθλιότερες ταινίες εβερ όπως το σω κατάφερε να έχει ηλίθιο κόσμο που πληρώνει na δει το πεμπτο σηκουελ, για τον ίδιο λόγο που κάποιοι διεστραμένοι εδώ μέσα γουστάρουν cattle decapitation. Μοstly όμως, επειδή το είδα στα Εγκλήματα, όταν είχαν πάει εκδρομή στη Μάλτα.
Προσωπικά, ένιωσα, όχι πως δεν πριν, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, θλίψη/ψυχολογία χάλια/θυμό προς τους θύτες...κ δεν περιμένεις να πας σε ένα τέτοιο μέρος για να τα καταλάβεις αυτά, αλλά κ μόνο στη σκέψη αυτών που έχουν γίνει στο μέρος που είσαι, ε, ταρακουνιέσαι παραπάνω...τουλάχιστον εγώ έτσι έφυγα μετά από κει...
το κλου είναι μάλλον η τελευταία πρόταση του παραπάνω χρήστη, αλλά και το
Στην τελική το θέμα είναι ένα. Να πας σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης να δεις τι έπαιζε. Να πας και άλλους ανθρώπους εκεί να τους δείξεις. Να τους δώσεις βιβλία ιστορίας. Μετά να πάτε και να ισοπεδώσετε το γκουαντανάμο.
My Mission will save the World.
But I'm still chasing time.
Vanity...definitely my favourite sin.
E, για να τραγουδήσω στο σωστό σέττινγκ "ΑΟΥΣΒΙΤΖ ΔΕ ΜΗΝΙΝΓΚ ΟΦ ΠΕΗΝ, ΔΕ ΓΟΥΕΙ ΔΑΤ ΑΪ ΓΟΥΩΝΤ ΓΙΟΥ ΤΟΥ ΝΤΑΪ!"
42
-------
Δεν ελπίζω τίποτα
Δεν φοβάμαι τίποτα
Είμαι ξέμπαρκος
ή να τραγουδήσουμε το:
ΤΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΑΝΕ ΤΟΥΣ ΦΟΥΡΝΟΥΣ ΟΙ ΝΑΖΙ
ΤΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΑΝΕ ΤΟΥΣ ΦΟΥΡΝΟΥΣ ΟΙ ΝΑΖΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΖΟΥΝΕ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΑ
ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝΕ ΣΑΠΟΥΝΙΑ
ΝΑ ΠΛΕΝΟΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΕΞΙΟΙ
ή το
Εχουνε ψυχή και οι νεοναζί
Πέτρινη καρδιά και θολό το μυαλό
Δεν μπορώ να τα ανεχτώ
Σπάστους τα πλευρά
Χύστους τα μυαλά
Σπάσε κάθε μέρα από ένα και συ
Μπάσταρδο νεοναζί.
Μην το σκεφτείς, ούτε στιγμή
Είναι σωστό, να σπας νεοναζί
Και να τους τρίβεις τη μούρη στην άσφαλτο.
Δεν είναι σωστό? μη το σκεφτείς, ούτε στιγμή
Είναι σωστό, να σπας νεοναζί,
Και να τους τρίβεις τη μούρη στην άσφαλτο.
Μπαίνει χαρά μες την καρδιά
οταν χτυπάς ναζί.
It is known.