Το Νόημα

[tamagothi]

Μα ακριβώς, αγαπητέ, το κουτάβι, γουφ, είναι μαγεία. Αυτό είναι το θέμα.

Όσο για βιασμούς και θανάτους, υπάρχουν κι αυτά στα ηλιοβασιλέματα και τις παραλίες, μάλιστα έχω ακούσει και για κάτι αμμουδιές στην Κολομβία όπου όλα γίνονται πραγματικότητα, όταν ο ήλιος αγγίζει τον ορίζοντα και χάνεται στην απέραντη θάλασσα, ροφλ.

[Helm]

οζμα είναι καλοκαιράκι, δεν χρειάζεται να ποσταρεις σε αυτό το θρεντ... φάε μια μπανάνα

Ταμαγκόθι: Η τέχνη των μικρών πραγμάτων έγκειται στο πως λειτουργούν ως δείκτες για τα μεγαλύτερα. Ας μην μπερδεύουμε την ανθρωπινή κατάσταση, όπως διαφαίνεται στην εξέταση ενός γουφ γουφ και του ηλιοβασιλέματος, με τη περαστική μικρή χάρη των τελευταίων των ιδίων. Περί ανθρώπων είναι η τέχνη, όχι περί ηλιοβασιλεμάτων. Να τους χέσω 1000 μαλακές που κάθονται και βλέπουν το ηλιοβασίλεμα και λένε 'ω, τι ωραίο' και αυτό ήταν. Υπάρχει λόγος που κατέληξαν οι άνθρωποι να κάνουν τέχνη τέχνη τέχνη και δεν είναι για να σου την σπάσουν τώρα εσένα εν ετει 2009 καλοκαιράκι, με την μπανάνα στο χέρι, που ασχολείται ο κόσμος με τον Μαγιακόφσκι παραπάνω από ότι με τον σκύλο του.

ροφλ

Όντως κυλίεσαι στο πάτωμα γελώντας τώρα? Λίγη γενναιότητα! Λίγος βιασμός, αντέχω!

[carheart]

Η τέχνη των μικρών πραγμάτων έγκειται στο πως λειτουργούν ως δείκτες για τα μεγαλύτερα.

ποιά είναι τα μικρά, και ποιά είναι τα μεγαλύτερα όμως;

[tamagothi]

Ακριβώς.

Όντως κυλίεσαι στο πάτωμα γελώντας τώρα? Λίγη γενναιότητα! Λίγος βιασμός, αντέχω!

Βεβαίως, δε θα έλεγα ποτέ κάτι τόσο σημαντικό για πλάκα!

Ο μαγιακόφσκι είναι ο σκύλος στη συγκεκριμένη περίπτωση, μην μπερδευόμαστε με το άβαταρ, αυτό το έβαλα μόνο επειδή με έβρισκε κακιά η ενίθαρμον κι έλεγα μήπως έφταιγε το προηγούμενο που την αγριοκοιτούσε. Με τον οποίο μαγιακόφσκι υποψιάζομαι πως ασχολούνται περίπου όσο και με το σκύλο του, σε κάθε περίπτωση, πράγμα το οποίο με ενοχλεί εξίσου όλες τις εποχές.

Όσο για τα ηλιοβασιλέματα, δε με αφορά αν κάποιοι δεν τα καταλαβαίνουν, όπως δε με αφορά τι θα καταλάβει ο άλλος που θα διαβάσει κάτι και θα πει "ω, τι ωραίο" και τελείωσε. Κι αρνούμαι εδώ να προσπαθήσω να συλλάβω το ηλιοβασίλεμα ως το απλό φυσικό φαινόμενο που "στην πραγματικότητα" είναι, γιατί έτσι κι αλλιώς κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, αφού απ' τα μάτια μου περνά το θέμα θα πάρει άλλη υπόσταση απ' την ταπεινή δική του κι επιπλέον εδώ μιλάμε για το πώς οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τα πράγματα, όχι για το πώς θα ήταν τα πράγματα αν δεν υπήρχε κανείς να τα δει και να χτυπηθεί χαρούμενος στο πάτωμα με την ύπαρξή τους. Κι εξάλλου επιμένω πως ένα μέρος της ομορφιάς έρχεται κατευθείαν απ' αυτό που βλέπουμε, μέσα απ' το φιλτράρισμα του δέκτη προφανώς, δε βλέπω να γίνεται αλλιώς, αλλά χωρίς συνειδητές σκέψεις τύπου "ω, τι μικροί που είμαστε, εμείς κάποτε δε θα είμαστε πια εδώ, αλλά ο ήλιος πάντα θα δύει, χωρίς να νοιάζεται για εμάς". Κάτι μας έκανε να θεωρούμε μερικά πράγματα όμορφα, έτσι απλά, κι ό,τι κι αν ήταν αυτό, μπράβο του, ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους του.

Κι ελπίζω πως δεν προσπαθούμε να καταλήξουμε σε κάποιον ορισμό για την τέχνη ή κάτι τέτοιο δύσκολο, εγώ τουλάχιστον δεν είχα καμία πρόθεση να ασχοληθώ με αυτό το θέμα, όπως προείπα είμαι σε διακοπές, ελπίζω να μην παρανόησες. Εγώ μιλάω κυρίως για ομορφιά (κι αν χρησιμοποιώ τον όρο "Τέχνη" τον χρησιμοποιώ ειρωνικά ή ως συνώνυμο της ομορφιάς, αν και δε νομίζω) κι εκφράζω τις αμφιβολίες μου αν ο κύριος τάδε που έγραψε το αποτέτοιο μπορεί να μας αλλάξει τη ζωή κι αν πρέπει να τον εμπιστευόμαστε περισσότερο απ' όσο εμπιστευόμαστε την υπόλοιπη ζωή μας.

'Απλά' όπως 'μονάχα' ή όπως 'απλώς'?

απλώς = μονάχα, έτσι μου τα έμαθαν εμένα

Βλέπω, όμως, πως ρίχνεις πάλι Το Νόημα στο παιχνίδι, καλά ήμασταν χωρίς αυτό μετά το πρώτο ποστ που βγήκαμε οφτόπικ. Οντόπικ πάλι, δηλαδή;

Όσο για το Μάκη, θα σας δείξω εγώ, θα δείτε.

[Dragonlord]

Και πάλι διαφωνώ, τα περισσότερα βιβλία λένε τρανές βλακείες, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι, άντε να είναι πέντε στα δέκα ενδιαφέροντα (κι αυτό από δέκα επιλεγμένα με κάποια κριτήρια, όχι στην τύχη), τρία στα δέκα "ωραία" κι ένα στα εκατό "ουάου". Το ότι κάποιος έγραψε τις σκέψεις του κι αυτές εκδόθηκαν, δεν τον κάνει απαραίτητα σοφό, ούτε καν άξιο προσοχής. Για μένα έχουν τουλάχιστον ίδιες πιθανότητες οι βόλτες στο πάρκο και οι συζητήσεις, τις οποίες είναι και στο χέρι του καθενός να προκαλέσει. Καθόμαστε και περιμένουμε να συγκλονιστούμε απ' τους Όσκαρ και τους Βλαδίμηρους και τους διάφορους Μπωντλέρ, ξεχνώντας πως ένα μεγάλο ποσοστό των κυρίων αυτών ήταν κάφροι κι άμα τους συναντούσαμε μάλλον θα προτιμούσαν απ' το να συζητήσουμε σοβαρά να γίνουμε λιώμα και μετά να ξεράσουμε όλοι μαζί στο πάρκο, βλέποντας την ανατολή, ναι, είμαι τόσο γαμώ τα παιδιά που ξέρω τι θα πρότεινε ο Μπωντλέρ να κάνουμε. Κι ο τόσο σοφός Βλαδίμηρος, κάπου εκεί ανάμεσα στις κομμουνιστικές φιέστες και τη στιγμή που έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο, έγραφε γράμματα τύπου "είμαι το κουταβάκι σου, γουφ!" σε μια παντρεμένη, ωραία τα βιβλία λοιπόν, αλλά ωραία κι η ζωή, ένα και το αυτό, ωραία όλα, τα αγαπάμε όλα, τα μισούμε όλα, κι όσο για τα συκώτια των άλλων, χάλια κυρία Μαρία μου, χάλια, αλλά οι σελίδες εκεί, βράχοι, πέρασαν μάλιστα τα συνεργεία του δήμου και τους καθάρισαν χθες, κι ο κάλκι με την μπουλντόζα αποκάτω (μην ανησυχείτε, κύριοι, χρειάζονται τουλάχιστον δυο τόνοι εκρηκτικά για τέτοιο βράχο), ας φωνάξει κάποιος την αστυνομία, αν δεν τον γκρεμίσει θα σκαρφαλώσει πάνω και μπορεί να μας πει και βλάκες!, "τι είναι τέχνη;", ο φίλος μου ο Μάκης στέλνει τα χαιρετίσματά του.

Τα υπόλοιπα πωστ δεν τα διάβασα ακόμα, διότι βρίσκομαι σε διακοπές κι ο χελμ δεν είναι για παραλία, οπότε θα μοιραστώ τη σοφία μου αργότερα.

[/χίπης]
[/κάλκι]

Καλά, διάβασα το τελευταίο δικό σου, επειδή μου έβαλες τις φωνές στο τηλέφωνο (άγριε! αλήτη!). Κι έχω να πω πως, όταν βλέπουμε και παραβλέπουν κάτι οι άνθρωποι, χρειάζεται να υπερβάλουμε κι εμείς λίγο, να δώσουμε περισσότερη έμφαση στα αδικημένα πράγματα, ώστε να τα φέρουμε στο ίδιο επίπεδο με τα ήδη Σημαντικά κι έτσι αναγκαστικά τα διαχωρίζουμε κάπως κι επιπλέον ο τύπος αποκλείεται να αυτοκτόνησε γι' αυτό μόνο, οποιοσδήποτε επιστήμων του χώρου της ψυχιατρικής θα μας εξηγούσε καθαρίζοντας τα γυαλιά του πως ο κύριος ήταν ξεκάθαρα διαταραγμένη προσωπικότητα και πως αυτοκτόνησε διότι του πρόβλημα ήταν και στο βιβλίο και στη ζωή = 1.

1) Μα δε μίλησα για όλα τα βιβλία, δεν πας σε ένα βιβλιοπωλείο, απλώνεις το χέρι κι ό,τι πιάσεις. Που για να φτάσει στο βιβλιοπωλείο σημαίνει ήδη ότι ένα βιβλίο πιθανώς έχει διαβαστεί/αγαπηθεί για κάποιο λόγο και εξακολουθεί να πουλάει, δε μιλάμε για τα πέντε (4) βιβλία που διαφημίζονται το εκάστοτε μήνα στο άλτερ ή για τα 20-30 βιβλία σελέμπριτις. Από την άλλη και τις "καθημερινές" εμπειρίες μπορείς να τις κυνηγήσεις, την ομορφιά σ'αυτές δηλαδή, αλλά και πάλι, μου φαίνεται πιο δύσκολο, κατάλαβες τώρα, έτσι, μη με κουράζεις, ασπράδια.

2) Μη με βάζεις να πω το φάκιν φορ βερτζίνιτυ, δεν μπορείς να διαχωρίζεις τη ζωή από την τέχνη για να αποδείξεις ότι δεν είναι χωριστά πράματα. Κι ακόμα κι εσύ το κάνεις στην τελευταία πρόταση, άσε που ο κάλκι έλεγε για νευρώσεις που δημιουργεί "η πραγματική ζωή" σε αντίθεση με την τέχνη, ε κι εγώ μπορώ να σου πω ότι για κάποιον που έχει νευρώσεις δε φταίει η δουλειά του ή η κοινωνία, είναι "διαταραγμένη προσωπικότητα".

Γενικά τα ίδια λέμε, απλά εγώ δεν το φτάνω στο άλλο άκρο για να αποδείξω το κέντρο, αρκεί να δηλώσεις το κέντρο, ντα.

[tamagothi]

1) Μα δε μίλησα για όλα τα βιβλία, δεν πας σε ένα βιβλιοπωλείο, απλώνεις το χέρι κι ό,τι πιάσεις.
.
Από την άλλη και τις "καθημερινές" εμπειρίες μπορείς να τις κυνηγήσεις, την ομορφιά σ'αυτές δηλαδή, αλλά και πάλι, μου φαίνεται πιο δύσκολο, κατάλαβες τώρα, έτσι, μη με κουράζεις, ασπράδια.

(κι αυτό από δέκα επιλεγμένα με κάποια κριτήρια, όχι στην τύχη)

Είπα ήδη πως δε μιλάω για βιβλία στην τύχη, όπως βλέπεις. Μιλάω για βιβλία που θα μου πουν/ακούσω/διαβάσω λιγάκι στα γρήγορα και καταλήξω ότι αξίζει να ασχοληθώ. Από αυτά, ένα στα εκατό θα είναι "ουάου" για μένα, νόμιζα πως ήταν ξεκάθαρο. Ίσως οι υπόλοιποι συγκλονίζεστε πιο εύκολα.

Για τις καθημερινές, όχι, δεν κατάλαβα, δε μου φαίνεται τρομερά δύσκολο πράγμα και το ότι σ' εσένα φαίνεται μου δείχνει πως αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα διαφορετικά.

2) Μη με βάζεις να πω το φάκιν φορ βερτζίνιτυ, δεν μπορείς να διαχωρίζεις τη ζωή από την τέχνη για να αποδείξεις ότι δεν είναι χωριστά πράματα. Κι ακόμα κι εσύ το κάνεις στην τελευταία πρόταση, άσε που ο κάλκι έλεγε για νευρώσεις που δημιουργεί "η πραγματική ζωή" σε αντίθεση με την τέχνη, ε κι εγώ μπορώ να σου πω ότι για κάποιον που έχει νευρώσεις δε φταίει η δουλειά του ή η κοινωνία, είναι "διαταραγμένη προσωπικότητα".

Όταν έχουμε μια μειονότητα που θέλει υποστήριξη, κάνουμε κάτι παραπάνω γι' αυτήν, μέχρι να έρθει στα ίσα με τους άλλους. Αυτό δε σημαίνει πως λέμε ότι δεν είναι άνθρωποι κι αυτοί οι κακόμοιροι. Έτσι κι ο διαχωρισμός εδώ. Το χοντόγκ δεν είναι λογοτεχνία, η ζωγραφική δεν είναι λογοτεχνία, οι απάτσι δεν είναι σλάβοι, αλλά μπορούμε ανά δύο να τα εντάξουμε σε κάτι γενικότερο (όμορφα πράγματα, άνθρωποι).

Μιλάμε για την τελευταία πρόταση στην οποία λέω ειρωνικά τι θα έλεγε ένας ψυχίατρος και καταλήγω ότι ζωή και βιβλίο είναι ένα και το αυτό; Και τα διαχωρίζω επειδή λέω "βιβλίο" και "ζωή"; Και πρέπει, μετά από τόσες σελίδες, να γράψω πως λέγοντας "ζωή" εννοώ το σύνολο των καθημερινών εμπειριών που δεν έχουν μια συγκεκριμένη μορφή από τις λογοτεχνία-μουσική-γλυπτική κι όχι κάποιο αφηρημένο μυστήριο; Και πρέπει να ξαναπώ πως όταν λέω "μουσική" και "λογοτεχνία" καταλαβαίνει ο κόσμος πως δεν προσβάλλω κανένα κι ούτε αφήνω κανένα έξω απ' την Τέχνη κι άρα γιατί όταν λέω "μουσική" και "ζωή [παράγραφος για επεξήγηση εδώ]" ή "Τέχνη [ξέρεις-από-αυτές-τις στάνταρ-που-έχουμε συνηθίσει-λογοτεχνία-μουσική-μην-τις-γράψω-όλες-εδώ-αυτές-τις-έτοιμες-του-σουπερμάρκετ]" και "ζωή [παράγραφος για επεξήγηση εδώ]" υπάρχει ξαφνικά κάποια τόσο μεγάλη διαφορά; Ή είναι απαραίτητο να γράφουμε όλα αυτά μέσα στις αγκύλες κάθε φορά, ενώ θα έπρεπε να είναι φανερό για τι μιλάμε στη συγκεκριμένη συζήτηση; Διότι, αν είναι έτσι, εγώ βαριέμαι, δε θα γράφω ένα μήνα για κάτι που θεωρώ ότι ο άλλος μπορεί να καταλάβει με δυο προτάσεις.

Επίσης, δεν είμαι ο Κάλκη.

Γενικά τα ίδια λέμε, απλά εγώ δεν το φτάνω στο άλλο άκρο για να αποδείξω το κέντρο, αρκεί να δηλώσεις το κέντρο, ντα.

Ίσως, αλλά για την ώρα μπερδευόμαστε σε πράγματα που νόμιζα πως ήταν ξεκάθαρα, οπότε αμφιβάλλω κι επιπλέον αμφιβάλλω αν είμαι στο κέντρο.

[Dragonlord]

Εχ, σα να λέμε ότι και από τα πράγματα που κάνεις στην καθημερινότητά σου θεωρείς το ένα στα εκατό "ουάου";

[tamagothi]

Από αυτά που επιλέγω να κάνω με κάποια κριτήρια, ναι. Ούτε εδώ είναι "απλώνεις το χέρι κι ό,τι πιάσεις".

[Dragonlord]

Καλά, δε θα μαλώσουμε για στατιστικές, μπορεί να είναι και ίδιο το ποσοστό. Δεν είναι κάτι που με απασχολεί τόσο για να το συνεχίσω, ουσιαστικά συμφωνούμε. Εξακολουθώ να έχω την αίσθηση ότι ένα καλό βιβλίο έχει συνήθως περισσότερες πιθανότητες να σου γαμήσει το είναι με την καλή (ή την κακή) (ή την καλκή!) έννοια από μια βόλτα στο πάρκο, αλλά είναι τόοοοσο προσωπικό θέμα που δεν έχει κανένα νόημα, πχ ο πατέρας μου γουστάρει φύση και η τέχνη δεν του λέει κάτι, οπότε σε αυτόν είναι μεγαλύτερο το ποσοστό στις "καθημερινές" εμπειρίες.

[Helm]

Η τέχνη των μικρών πραγμάτων έγκειται στο πως λειτουργούν ως δείκτες για τα μεγαλύτερα.

ποια είναι τα μικρά, και ποιά είναι τα μεγαλύτερα όμως;

μπας και σε γλυτώσουμε από αγορές τ-σερτς και πραγματικού ναρκωτικού μαύρου μέταλλου και τέτοια ορίστε ένας χρηστικός ορισμός, ακόμα και ο Ντεγκιαλ που είναι ρομπότ θα συμφωνούσε: ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΟΝΑΝΕ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΟΥ. Άμα δεν πονάς, κάτι κάνεις στραβά. Αμα χρειάζεται να ρωτήσεις πια είναι η διαφορά μεταξύ των μικρών και των μεγάλων πραγμάτων σε αυτή την φάση, πρέπει να έχεις παραβολεφτεί. Σμπροκσε κιάλλο (όσο προλαβαίνεις πριν σε σπρώξει η ζωή μόνη της και τότε πάει και το μυθιστόρημα της επιλογής), δεν χρειάζεσαι ναρκοτικ μπλακ μεταλ, άλλα χρειάζεσαι. Ίσως να ρωτήσεις τον Μαγιακόφσκι, αλλά μην τον εμπιστευθείς απερίσκεπτα. Έχει πάντως ιδέες (σοβαρά).

Οπότε, ταμαγκόθι, άμα παίζει όντως ρίσκο και πάθος και πόνος και βια και θάνατος κλπ με το ηλιοβασίλεμα, καλώς. Ελπίζω στα καλλίτερα πάντα, να με καλέσετε και εμένα εκεί στην παραλία που πατέ, ελπίζω να το αντέξω. Αν όχι, αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι μια απολογία της ραθυμίας. Καλή και η μπανάνα αλλά ας μην κρυβόμαστε πίσω από αυτή. Είναι το ελάχιστο μηδενιστικό (όχι δεν είναι).

Ο μαγιακόφσκι είναι ο σκύλος στη συγκεκριμένη περίπτωση, μην μπερδευόμαστε με το άβαταρ, αυτό το έβαλα μόνο επειδή με έβρισκε κακιά η ενίθαρμον κι έλεγα μήπως έφταιγε το προηγούμενο που την αγριοκοιτούσε. Με τον οποίο μαγιακόφσκι υποψιάζομαι πως ασχολούνται περίπου όσο και με το σκύλο του, σε κάθε περίπτωση, πράγμα το οποίο με ενοχλεί εξίσου όλες τις εποχές.

τυχαία σύμπτωση η αναφορά μου, δεν είχα καταλάβει ότι ο Μαγακοφσκι ήταν στο άβατάρ σου.

Όσο για τα ηλιοβασιλέματα, δε με αφορά αν κάποιοι δεν τα καταλαβαίνουν, όπως δε με αφορά τι θα καταλάβει ο άλλος που θα διαβάσει κάτι και θα πει "ω, τι ωραίο" και τελείωσε. Κι αρνούμαι εδώ να προσπαθήσω να συλλάβω το ηλιοβασίλεμα ως το απλό φυσικό φαινόμενο που "στην πραγματικότητα" είναι, γιατί έτσι κι αλλιώς κάτι τέτοιο είναι αδύνατο

Ας περάσουμε τώρα από το τι δεν σε αφορά και από το τι αρνείσαι, στο τι σε αφορά και τι δέχεσαι. Είμαι εμπιστεύσιμος άνθρωπος γενικά, και ήταν καλή σου επιλογή που ήρθες σε εμένα. Έκθεση ζητείται. Τίποτα δεν είναι πραγματικό, όλα επιτρέπονται. Από το σύνολο 'όλα' ας βρούμε κάνα καλλίτερο να πούμε από το τι δεν μας αφορά και τι αρνούμαστε.

Κι ελπίζω πως δεν προσπαθούμε να καταλήξουμε σε κάποιον ορισμό για την τέχνη ή κάτι τέτοιο δύσκολο, εγώ τουλάχιστον δεν είχα καμία πρόθεση να ασχοληθώ με αυτό το θέμα, όπως προείπα είμαι σε διακοπές, ελπίζω να μην παρανόησες.

Θα καταλήξουμε σε ΟΛΟΥΣ τους ορισμούς, και τους λάθος και όλους, δεν πειράζει. Είμαι παρανοημένος τι θα γίνει γαμώτο με αυτό το καλοκαίρι και με τις διακοπές σας.

κι εκφράζω τις αμφιβολίες μου αν ο κύριος τάδε που έγραψε το αποτέτοιο μπορεί να μας αλλάξει τη ζωή κι αν πρέπει να τον εμπιστευόμαστε περισσότερο απ' όσο εμπιστευόμαστε την υπόλοιπη ζωή μας.

Αυτό που δεν κατάλαβα, και που στο ζητάω να μου το απαντήσεις (ελπίζω να σε αφορά και να μην αρνηθείς να το κανείς, ακόμα και εν μέσω των διακοπών σου!) είναι στο που, σε ποιο σημείο ακριβώς της συζήτησης περί τέχνης-σε-βιβλίο-και-μουσικούλα έναντι Τέχνης-Το-Βίωμα-Του-Ηλιοβασιλέματος-Και-Της-Μπανάνας διαμεσολάβησε κάποια 'εμπιστοσύνη' σε οποιωνδήποτε? Δηλαδή όταν διαβάζω Μαγιακόφσκι εγώ τον εμπιστεύομαι να μου πει το πως και το γιατί περί της ζωής, κάνει την δουλειά για μένα κιέτσι? Κανέναν δεν εμπιστεύομαι, νιώθω όμως την ανάγκη για έκθεση, επικοινωνία, ρισκάρω και βλέπουμε. Αυτό το κανείς και με το ηλιοβασίλεμα, ή είναι πιο εύκολο και δεν απαιτεί τέτοια? Μπορεί να σε βιάσει το ηλιοβασίλεμα? Επειδή εμένα με βίασε ο Μαγιακόφσκι (δις).

Για να μην παρεξηγηθώ, ωραίο το ηλιοβασίλεμα, σε ένα επίπεδο όχι τόσο διαφορετικό από την τέχνη ναι ("αχ αυτή η τίγρη, κοίτα την, είναι σαν ποίημα"), καταλαβαίνω γιατί γίνεται αυτή η συζήτηση. Την σχέση την αντιδραστική μεταξύ των δυο δεν μπορώ να την εντοπίσω, αυτή την υποτίμηση τεράστιας ανθρώπινης προσπαθείας και πάθους που είναι κλεισμένη μέσα στα αντικείμενα τέχνης, στο όνομα του ότι τι, είναι μασημένη τροφή? 'Θα τα σκεφτώ όλα μόνος μου'? Δεν μπορώ να καταλάβω.

[Dragonlord]

Για να μην παρεξηγηθώ, ωραίο το ηλιοβασίλεμα, σε ένα επίπεδο όχι τόσο διαφορετικό από την τέχνη ναι ("αχ αυτή η τίγρη, κοίτα την, είναι σαν ποίημα"), καταλαβαίνω γιατί γίνεται αυτή η συζήτηση. Την σχέση την αντιδραστική μεταξύ των δυο δεν μπορώ να την εντοπίσω, αυτή την υποτίμηση τεράστιας ανθρώπινης προσπαθείας και πάθους που είναι κλεισμένη μέσα στα αντικείμενα τέχνης, στο όνομα του ότι τι, είναι μασημένη τροφή? 'Θα τα σκεφτώ όλα μόνος μου'? Δεν μπορώ να καταλάβω.

Το ταμαγκόθι τουλάχιστον δε νομίζω ότι υποτιμά την τέχνη, ίσα ίσα, τη βάζει στο ίδιο επίπεδο με τις *καθημερινές* εμπειρίες - απλώς έχει τις τελευταίες πιο ψηλά από τους περισσότερους. Ο κάλκη είναι πιο αφοριστικός, αλλά μάλλον περισσότερο προς την τέχνη ως μουσειακό είδος και ως κάτι ξένο προς τη ζωή, το οποίο παρακολουθείς αμέτοχος, "παίρνεις" πράγματα και γυρνάς στην καθημερινότητά σου. Έτσι το καταλαβαίνω εγώ. Γενικά ο κάλκι έχει ταλέντο στο να χάνει το δίκιο του με την επιχειρηματολογία του αλλά δεν πειράζει!

[tamagothi]

Για κάντε μπαμπ άμα σας βαστάει!

[LokiTricksterGod]

άντε γαμήσου!

[tamagothi]

Κότα! Κότα! Κότα!

(Χοντόγκ να κεράσουμε;)

[Παρακμιακό Εργαλείο]

Χάνεις την απόλαυση της τέχνης όταν συνεχώς ψάχνεις το νόημα. Είναι υποκειμενικό γαμώτο μου.