πήγα τρεις φόρες, τις δύο για καφέ και μία για τσίπουρα.
Την πρώτη ο φραπέ(ς) ήταν νερό, ζάχαρη και λίγος καφές έτσι για να πάρει χρώμα. Την δεύτερη ήταν η μοναδική φορά στη ζωή μου που πήρα καφέ, ήπια μια-δυο γουλιές και τον άφησα. Είχε μια γεύση γάματα, ή είχε λήξει ή είχε σαπουνάδα ή κάτι που δεν θέλω να φανταστώ.
Όταν πήγαμε βράδυ είχε κλείσει η κουζίνα οπότε δε δοκίμασα. Παίρνουμε ένα καραφάκι χύμα τσίπουρο με γλυκάνισο για να δοκιμάσουμε. Καλούτσικο ήταν οπότε παραγγέλνουμε άλλο ένα. Μας φέρνει ένα χωρίς γλυκάνισο. Το βάζουμε στα ποτήρια, καταλαβαίνουμε ότι μας έφερε λάθος και τον φωνάζουμε. Λέμε φίλε σου είπαμε "με" και μας έφερες "χωρίς", μας ρωτάει αν είμαστε σίγουροι γιατί αυτός ήταν σίγουρος ότι μας έφερε το σωστό, επιμένουμε και μας λέει δεν πειράζει πιείτε αυτό το ίδιο είναι! Εκεί που ήμασταν έτοιμοι για κανόνι ήρθε ο άλλος σερβιτόρος που μας είδε που μιλούσαμε και μας έφερε το σωστό.