πρώτα πρώτα το βιβλίο της Ρεπούση ήταν για το δημοτικό, μια περίοδος ευαίσθητη που την χρησιμοποιεί η εξουσία για να διαμορφώσει συνειδήσεις κατά το δοκούν.
Της Ρεπούση, παρόλο που ήταν νεοταξίτικο είχε πολλά θετικά στοιχεία που έδιναν την δυνατότητα για να ξεπεραστούν τα όποια προβλήματα και ανοησίες έγραφε. Τώρα αυτά τα θετικά θα εκλείψουν και θα ακουστεί πάλι ο λόγος της εξουσίας στην πιο οπισθοδρομική του εκδοχή.
Τι είναι προτιμότερο λοιπόν; Εκσυγχρονισμένος λόγος εξουσίας με δυνατότητες κριτικής, ή οπισθοδρομικός λόγος εξουσίας με πιθανότητα απαγόρευσης και καταστολής διαφορετικής προσέγγισης;
Αλλά ακόμα και στο βιβλίο Ιστορίας της Τρίτης Λυκείου κάτι παίχτηκε, πριν λίγο καιρό με σαφή παρέμβαση για πισωγύρισμα, όμως δεν πολυθυμάμαι.