Judas Priest - Nostradamus
2008 - Sony/Epic
CD 1
01. Dawn of creation 2:31
02. Prophecy 5:26
03. Awakening 0:53
04. Revelations 7:05
05. The four horsemen 1:35
06. War 5:04
07. Sands of time 2:36
08. Pestilence and plague 5:08
09. Death 7:33
10. Peace 2:21
11. Conquest 4:42
12. Lost love 4:28
13. Persecution 6:34
CD 2
01. Solitude 1:22
02. Exiled 6:32
03. Alone 7:50
04. Shadows in the flame 1:10
05. Visions 5:24
06. Hope 2:09
07. New beginnings 4:56
08. Calm before the storm 2:05
09. Nostradamus 6:43
10. Future of mankind 8:29
http://www.judaspriest.com
Ασύλληπτη βαρεμάρα.
Θα μπορούσα να μην γράψω τίποτα άλλο, σέβομαι όμως τους - χαλαρούς, έστω - κανόνες του Album Reviews και θα πω δυο λογάκια. Ξεκινάμε: Δεν γίνεται αυτό το πράγμα να έχει βγει από τους Judas Priest. Δεν είναι δυνατόν να φτάνεις στο 13ο κομμάτι ("Persecution") για να ακούσεις κάτι της προκοπής. Αν αντέξεις να φτάσεις μέχρι εκεί, βέβαια.
Ξέρω ότι είναι νωρίς ακόμα και παραδέχομαι ότι δεν έχω αφιερώσει ακόμα στο άλμπουμ τις ακροάσεις που απαιτούνται. Επειδή αντικειμενικά το αποτέλεσμα δεν είναι κακό (απλώς δεν είναι αυτό που θα περίμενε o οποιοσδήποτε από τους Priest) προβλέπω το "Nostradamus" να εξελίσσεται σε "love or hate" φάση, με τη διαφορά ότι εγώ τουλάχιστον δεν βλέπω να φεύγω από τη δεύτερη κατηγορία, όσες φορές κι αν το ακούσω. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι το δεύτερο CD ακούγεται πιο ευχάριστα, με το "Nostradamus" να αποδεικνύεται το καλύτερο κομμάτι (και όμως) και τα "Future of Mankind", "Exiled", "Alone" να έχουν ενδιαφέρουσες στιγμές, παρ' ότι είναι εντελώς διαφορετικά από αυτό που έχουμε συνηθίσει από τους Priest. Ακόμα και από τους Priest του "Angel of Distribution".
Επίτηδες έβαλα και τη διάρκεια κάθε κομματιού στο track listing, για να ξέρετε ποια είναι τα ινετρλούδια και ποια τα κανονικά κομμάτια. Να προσθέσω ότι καλούτσικα κομμάτια είναι και τα "Visions", "Pestilence and Plague", αλλά ο δίσκος στο σύνολό του είναι απάλευτος και σε διάρκεια και σε περιεχόμενο. Τουλάχιστον για κάποιον που περιμένει να ακούσει heavy metal, γιατί αν τον έβγαζε κάποια άλλη μπάντα ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά.
Πριν κλείσω να πω ότι ακούγοντας αυτόν το άλμπουμ, κατάλαβα γιατί πολύς κόσμος έκραζε τους Manowar για το "Gods of War". Όμως ρε γαμώτο, ακόμα κι εκείνο είχε 3-4 γαμάτα κομματάκια και σου έδινε τη δυνατότητα να προσπερνάς τα ιντερλούδια. Αυτό εδώ όμως... Θα επανέλθω αν καταφέρω να το ακούσω όπως πρέπει.