Originally Posted by
paokg4.org
Κάπου, κάπως, κάποτε, είχα διαβάσει ότι ο Μουρίνιο ετοιμάζει για κάθε παιχνίδι πλήρη φάκελο, στον οποίο εξετάζονται όλα τα πιθανά ενδεχόμενα και αντίστοιχα παρέχονται σε όλους τους παίκτες λεπτομερείς οδηγίες για το πως θα αντιδράσουν στο καθένα από αυτά τα ενδεχόμενα.
Αυτό το πράγμα, σε άλλο επίπεδο βέβαια, το έχει μόνο ο μηχανισμός του Άρη. Είμαι βέβαιος ότι ο Σκόρδας είχε γράψει τρεις κασέτες και στη λήξη τραγούδησε αυτή που έγραφε πάνω, "ήττα". Ακολουθήθηκε πιστά η γνωστή κλασική πρακτική η οποία εφαρμόζεται μετά από κάθε νίκη του ΠΑΟΚ επί του Άρη, της καλλιέργειας με οποιονδήποτε τρόπο ενοχών, για να κομπλεξάρουνε (με το μυαλό τους) τον αντίπαλο.
Οι παίκτες του Άρη, προσεκτικά διαβασμένοι (λογικό μέχρις ενός σημείου), ποιος θα χτυπήσει το κόρνερ για να κάνει τον "καραγκιόζη" ακόμα κι αν πέσει μέσα μια χάρτινη κορδέλα, ξαπλώνουμε κάτω και κάνουμε μισή ώρα να σηκωθούμε όσο το παιχνίδι είναι στο 0-0, διαμαρτυρόμαστε όλοι μαζί, την ψάχνουμε για κάρτα, την ψάχνουμε για τη διακοπή. Τα αντριλίκια, η αιματοβαμμένη Λατινική Αμερική, το heavy metal του Μπομπονέρα, τώρα δεν μας βολεύουν. Βαφτίστηκαν "φουστανέλες" και όλα τα σχετικά. Αν όμως το παιχνίδι έσκαζε στο Χ ή στο 2, το σενάριο θα ήταν εντελώς διαφορετικό και όλοι θα δηλώνανε περήφανοι για το δυνατό πλην όμως αντρικό παιχνίδι του ΠολεμοχΆρη, που θύμισε τη Νότιγχαμ Φόρεστ του 1959.
Και φυσικά, μαζική, συντονισμένη εκστρατεία περί αόρατων εχθρών και ανεμόμυλων με μοναδικό στόχο να μην χαθεί από τη χρυσοφόρα μάντρα, κανένα πρόβατο.
Απλά, το κρίμα είναι ένα. Μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, δεν βρέθηκε ούτε ένας (1) να ζητήσει ένα τυπικό, ανθρώπινο συγγνώμη, έστω και για το θεαθήναι, για τον τραυματισμό του Βιεϊρίνια από την καρατιά του Βίτολο. Ούτε καν ο ίδιος ο παίκτης. Τι να πει κανείς. Άνθρωποι και ποντίκια...