Είχα παρκάρει το ποδήλατο σε μια ταμπέλα δίπλα σε μια έξοδο πάρκινγκ. Κρατούσα ένα δέμα με χοντρό χάρτινο κουτί και μυτερές γωνίες. Ενα αυτοκίνητο βγαίνει από το πάρκινκ και πάει να πέσει κατευθείνα στην κολώνα με το ποδήλατό μου. Τρέχω κρατώντας το δέμα και φτάνοντας δίπλα χτυπάω με το δέμα το παράθυρο της πόρτας του του οδηγού για να προσέξει. Μόνο που αυτό ήταν ανοιχτό και έφαγε μια ξεγυρισμένη με την γωνία στο μάγουλο.
Πάμε εκδρομή με το σχολείο και με τον κολλητό πάμε στο δωμάτιο. Πρσπαθούμε περασμένα μεσάνυχτα να ανοίξουμε την πόρτα, αλλά το κλειδί δεν γυρνούσε. προσπαθούμε, κλωτσάμε, βρίζουμε και τελικά ανοίγει η πόρτα και βγαίνει ένας νυσταγμένος γέρος βρίζοντάς μας. Είχαμε κατεβεί σε λάθος όροφο, αλλά αντίστοιχο δωμάτιο.
Παίρνω συμφοιτητή μου τηλέφωνο να βρεθούμε για θέματα και μου λέει ότι πέθανε η μάνα του. Εγώ δεν άκουσα καλά και νόμισα ότι είπε ότι είναι άρρωστη και του λέω «Α, καλά, τα λέμε από βδομάδα».
Ημουν στον Ολυμπο και έγινε ένα ατύχημα,κάποιος έσπασε το πόδι του. Μ’ έδωσαν ένα κλειδί να πάω στο καταφυγιο να φέρω φορείο, όμως αυτοί εννούσαν ένα μικρό που ήταν αποθήκη, μισή ώρα μακριά και εγώ νόμιζα στο μεγάλο που ήταν 2 ώρες μακριά και πήγα στο τελευταίο. Μετά 4 ώρες επέστρεψα με ηλίαση, αφού με είχαν βρίσει οι καταφυγιάρχες που είχαν επικοινωνήσει με ασύρματο με τα άτομα που μου δώσαν τα κλειδιά.
Σε αντιζηλίες, είχα ψιλοκατηγορήσει (όχι άδικα, αλλά δεν τόκανα και με αγνές προθέσεις) τον ξάδερφό μου σε κάτι γκόμενες που δεν τον ήξεραν ακόμα. Μια μέρα βγήκαμε μαζί και αυτές κατενθουσιάστηκαν μαζί του και του λένε μπροστά μου, καλά εσύ είναι και γαμώ τα παιδιά, τι μας λέει ο ξάδελφός σου ότι είσαι λέρα, αλητεία και χτυπάς ναρκωτικά, κλπ; Η πλάκα είναι ότι είπαν πολύ περισσότερα από όσα είχα πει (πχ το τελευταίο ήταν της φαντασίας τους), αλλά εγώ δεν ήξερα πού να κρυφτώ. Αντιθετως αυτές δεν ένοιωσαν την παραμικρή ντροπή. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι μετά από 5-6 χρόνια ο ξάδελφός μου έγινε όντως ηρωινομανής.