τα χαιρετίσματα μου στο μήτσο στο καπσιμι
τα χαιρετίσματα μου στο μήτσο στο καπσιμι
L'amiral Larima
Larima quoi
la rime a rien
L'amiral Larima
l'amiral Rien
εδώ είναι που ποστάρουμε τις "πριν" και "μετα" φωτογραφίες μας?
nai, ontws oneireuesai.Originally Posted by BLi
Se perimenoun stin monada oi palioteroi me anoixtes agkales.
twra bebaia, mporei kai na mi ginei etsi alla auto einai to pio sinithismeno.
Oi leledes?Originally Posted by Mayhem
auto peri vlaxwn den katalavainw.. dld opoios einai apthn eparxia kai exei profora einai kuriolektika vlaxos?Originally Posted by BLi
http://stresss.deviantart.comσηκωσες λιγο την μπλουζιτσα και υποψιαστηκα οτι εισαι ο φρικ. Σε λιγα δευτερολεπτα ειχα μαθει την τραγικη αληθεια.Δεν ξερω αν προσεξες την απογοητευση στo προσωπο μου..
http://www.myspace.com/posteke
Yesterday 19:29 <menumission> de mporeis na kaneis ignore ton eauto sou sto tsat molis to dokimasa
στο θεωρητικό παρκούρ δίνω οστά και σάρκα,απο εμπόδιο σ΄ εμπόδιο πετάγομαι για πλάκα Άκου τον Φόρη and don't worry
[quote=freak brother]auto peri vlaxwn den katalavainw.. dld opoios einai apthn eparxia kai exei profora einai kuriolektika vlaxos?[/quote:2r7lkfgs]Originally Posted by "BLi
Οχι, αλλα αν πας να καταστρεψεις τον Ιωνικο και να ριξεις τον Οφη κατηγορια, σιγουρα εισαι βλαχος.
when it goes to .999 then I rise and there I shine
episis, gamiste mas epitelous me auto to o ellinaras to ena kai o ellinaras to allo, ton kathe malaka pou uparxei s'auth th koinwnia ton vaftizoume ellhnara, les kai tetoioi uparxoun mono stin ellada, eksw de tha vreis kanenan.
BLi][zER sygxaritiria, gnwrises ton pragmatiko kosmo. Ekei pou uparxoun vlaxoi (=anthrwpoi ektos athinwn), epidiksies, paramithatzides kai kathe karudias karudi. Kalh thiteia kai upomonh.
YPARXOUN ANTHRWPOI EKTOS ATHHNWN?
http://stresss.deviantart.comσηκωσες λιγο την μπλουζιτσα και υποψιαστηκα οτι εισαι ο φρικ. Σε λιγα δευτερολεπτα ειχα μαθει την τραγικη αληθεια.Δεν ξερω αν προσεξες την απογοητευση στo προσωπο μου..
http://www.myspace.com/posteke
Yesterday 19:29 <menumission> de mporeis na kaneis ignore ton eauto sou sto tsat molis to dokimasa
στο θεωρητικό παρκούρ δίνω οστά και σάρκα,απο εμπόδιο σ΄ εμπόδιο πετάγομαι για πλάκα Άκου τον Φόρη and don't worry
Ενώ υπάρχουν άνθρωποι εντός Αθήνων ε.
Ζώα.
Live for ever.
~
O vlaxos exei kai mia idiaiterh symperifora. Isos malista den exei kan thn profora, alla sigoura th symperifora. Iksera oti tha pareksigithei, alla oxi de snobbaro opoion einai apo eparxia. Mono opoion einai kathysterhmenos epeidh einai apo eparxia.Originally Posted by freak brother
Ki an den einai apo eparxia thn idia antimetopish exei pano kato, apla vrisko alles lekseis anti tou "vlaxos"
An prospatheis na me peiseis oti yparxoun tosa zoa se oles tis xores tou kosmou kai den exoume thn protia, lypamai, lathos atomo.Originally Posted by Mayhem
Life begins at 45°.
Bre BLi][zER, katalave se parakalw ena pragma, oti to na einai o allos kathisterimenos den exei kamia sxesh an einai apo eparxia h oxi. Einai aplws kathisterimenos. Kathisterimeni einai h ideologia merikwn "prwteuousianwn" pou molis vlepoun enan tetoio pou tuxainei na einai kai apo eparxia tou kotsaroun th leksi "vlaxos".
swsta. lathos atomo prospathisa na peisw gia to autonohto.An prospatheis na me peiseis oti yparxoun tosa zoa se oles tis xores tou kosmou kai den exoume thn protia, lypamai, lathos atomo.
Cheers
Thx gia th dieykrinish alla kalos h kakos otan ena atomo pou anhkei se kapoia idiaiterh omada ferei kapoia xarakthristika, tote dhmiourgei ypopsies gia oloklhrh thn omada. An vrethoun kai alla atoma ths idias omadas me ta idia xarakthristika, katalavaineis pou odhgeisai xoris pollh skepsh.Originally Posted by Mayhem
Ksanadiavase to proto post pou anefera th leksh pou se peirakse.
Epishs:
Variemai na to analyo alla yparxoun diaforetika eidh kathysterhshs. Ksexna th leksh "kathysterhsh" kai grapse "complex". Nai yparxoun complex ton "eparxioton", opos yparxoun complex ton "proteyousianon" ktl ktl ktl. Alla opos eipa variemai na analyo.Originally Posted by BLi
Akrivos.Originally Posted by Mayhem
Epishs tha gino poly kourastikos se ayto to thread, alla eimai naytaki kai exo arketo eleythero xrono kai mhdamines asxolies. Feed me
Life begins at 45°.
από το www.omhroi.gr
"Θυμάμαι το αεροδρόμιο και το Αθηναικό σούρουπο. Την μυρωδιά καυσαέριου και θάλασσας και πεύκου μαζί. Με περίμενες εκεί, αλλά δεν θα έμενα για πολύ.
Θυμάμαι τα μάτια σου, όταν σε χαιρέτισα και έφευγα ξανά. Θα έρθω σύντομα σε διαβεβεβαίωσα, όμως δεν ήρθα.
Θυμάμαι τα άθλια κτίσματα και τις ατέλειωτες παρελάσεις. Θυμάμαι την πρώτη σκοπιά. Θα επακολουθούσαν εκατοντάδες άλλες.
Θυμάμαι τον πατέρα μου να κλαίει, σας θυμάμαι όλους αποσβολομένους, έπρεπε να φύγω για εκεί που πάνε αυτοί που δεν έχουν "βύσμα".
Θυμάμαι το τρένο, θυμάμαι το ταξίδι δια μέσου μιας άγνωστης χώρας και μιας άγνωστης εποχής. Τα ρούχα που φορούσα, τα νευρικά γέλια, την στρατονομία να περιμένει στον σταθμό.
Θυμάμαι τον συμφοιτητή μου να μου σερβίρει φαγητό. Θυμάμαι το πρώτο ξύπνημα, τα σκληρά πρόσωπα των "παλιών".
Θυμάμαι τον μισότρελλο να μου υποδεικνύει την σωστή τεχνική στο σκούπισμα. Θυμάμαι τους φίλους μου στα μαγειρία.
Θυμάμαι που με πήρες τηλέφωνο μετά από μήνες, και μου εξηγούσες πως είχες δίκιο και πως μεγάλη, ανυπέρβλητη, απόσταση θα μας χώριζε, για μεγάλο διάστημα. Και είχες δίκιο.
Θυμάμαι τα παιδικά πρόσωπα να σκληραίνουν μέρα με την ημέρα. Θυμάμαι τις εκρήξεις οργής, τους φριχτούς καυγάδες. Θυμάμαι τους μαύρους κύκλους στα μάτια τους, τα πρόωρα γερασμένα πρόσωπα.
Θυμάμαι που μου έλεγες, για πότε πέρασε είδες? Και ήθελα ακόμα 12 μήνες. Και είχα ξεχάσει σχεδόν ποιός ήμουν.
Θυμάμαι που μιλάγαμε στο τηλέφωνο και έτυχε να ακούσεις το βραδυνό σιωπητήριο που τόσο μου άρεσε.
Θυμάμαι την θέα στο ποτάμι, θυμάμαι το τρένο να περνά και να φωνάζουμε, "πάρε μας και μας ρε!"
Θυμάμαι στο φυλάκιο την πείνα. Θυμάμαι την σκοπιά με το όπλο έτοιμο να ρίξει. Θυμάμαι που δεν είχα και τσιγάρα.
Θυμάμαι την έξοδο, τα λεωφορεία τα γεμάτα άντρες, τις καφετέριες γεμάτες άντρες. Την ουρά στα μηχανήματα της τράπεζας. Την επαναλαμβανόμενη μουσική, τα Ελληνικά χιτ της εποχής. Θυμάμαι την θλιβερή επιστροφή, τον συμφοιτητή μου να κλαίει, 1000 χιλιόμετρα μακριά η "γυναίκα της ζωής του" είχε βρει άλλον.
Θυμάμαι τα απέραντα λειβάδια με ηλιοτρόπια το καλοκαίρι, θυμάμαι τα ίδια λειβάδια στρωμένα με χιόνι τον χειμώνα.
Θυμάμαι τα βράδια στην σκοπιά. Θυμάμαι τον Τούρκικο σταθμό, την Δυτική μουσική, θυμάμαι να χορεύω μόνος. Θυμάμαι τον ήλιο να ανατέλει, να ξεπηδά μακριά, πάνω από τα χωριά με τους μιναρέδες.
Θυμάμαι πως περίμενα την μετάθεση. Πως κάτι θα διασώσω, πως θα έρθω κοντά. Θυμάμαι την σιγουριά τους, την αλαζονεία. Είχαν δίκιο θυμάμαι, αυτοί πήγαν κοντά.
Θυμάμαι τα πλέον φρικτά κτίρια, την βρώμα και την δυσοδία. Θυμάμαι τις ελπίδες μου για έστω λίγο καλύτερη ζωή που πνίγηκαν στην υπηρεσία. Θυμάμαι την σκοπιά και τις πολυκατοικίες απέναντι, τι ειρωνία.
Θυμάμαι που μου' λεγες, "πάει, τέλειωσες και εσύ". Και ήθελα ακόμη έξι μήνες.
Θυμάμαι με φορτηγά να με μεταφέρουν σε διάφορα σημεία της πόλης για να κάνω και εκεί υπηρεσία. Θυμάμαι τα λογίδρια τα φοβερά κάθε πρωί, την περηφάνια και την πατριδοκαπηλία.
Θυμάμαι το κοσμοιστορικό γεγονός, την καινούργια χιλιετία. Εγώ ήμουν πάλι εκεί, στην υπηρεσία. Ήρθαν και μου έφεραν κονιάκ και ξηρούς καρπούς. Και έγινε η πίκρα ακόμα πιο βαριά μελαγχολία.
Θυμάμαι να με παίρνει ο ύπνος στα αστικά λεωφορεία. Θυμάμαι το κρύο στην σκοπιά. Θυμάμαι να κλαίω μόνος καμιά φορά. Αγνό κλάμα, από οργή για την αδικία. Θυμάμαι που σε έπαιρνα τηλέφωνο αν είχα κάρτα στο κινητό.
Θυμάμαι που μου έλεγες, "καλά, εσύ έχεις απολυθεί ήδη". Και ήθελα ακόμα τέσσερις μήνες.
Θυμάμαι δεκαεφτάχρονα παιδιά με μαύρους κύκλους στα μάτια. Να περπατούν τρεκλίζοντας και να μιλούν βαριά αργκό. Θυμάμαι να βάζω το walkman με την μουσική που αγαπώ, και να προσπαθώ να κοιμηθώ.
Θυμάμαι τις εκλογές. Θυμάμαι το κολόβυσμα να κάνει πολιτική λίγο πριν φύγει για τέταρτο σερί Σαββατοκύριακο με άγραφη άδεια. Θυμάμαι την βία που ξεπηδούσε από μέσα μου. Θυμάμαι πόσο ήθελά να τον δείρω ανελέητα.
Θυμάμαι να κλωτσάω και να βρίζω την σκοπιά. Θυμάμαι να διαβάζω εφημερίδες και βιβλία. Θυμάμαι τα ζεστά ποτά που έπαιρνα από το μηχάνημα, και στο πρώτο μισάωρο είχαν κρυώσει.
Θυμάμαι που άρχισα να παίρνω άδειες και να ανεβοκατεβάινω. Θυμάμαι που έψαχνα να βρω κάτι να κρατηθώ. Θυμάμαι που όλοι είχαν προχωρήσει, είχαν αλλάξει. Θυμάμαι πόσο μισούσα ότι μ' είχε αφήσει.
Θυμάμαι που μου 'λεγες "αντε τώρα κοίτα να βρεις δουλειά", και κοίταζα, αλλά είχε μείνει ακόμη ενάμισης μήνας.
Θυμάμαι να κανονίζω συνεντεύξεις με αγωνία. Θυμάμαι να κανονίζω να συναντηθούμε, να τα πούμε, και να μην μπορείς, να με πιάνει μελαγχολία.
Θυμάμαι ένα αεροπλάνο να με παίρνει ξανά μακριά απ' ότι με έχει πληγώσει. Μήπως ξεχάσω και αποφασίσω να ξαναπροσπαθήσω. Θυμάμαι τα μάτια σου να θολώνουν.
Βρήκα ένα παλιό χαρτάκι στην τσέπη ξεχασμένο, που έλεγε ότι δικαιώμουν να κυκλοφορήσω ελεύθερα στην πόλη επί δίωρον. Μου έδινε την άδεια ο Διοικητής.
Όλη μέρα κυκλοφορούσα έξω. Ελεύθερος. "
these walls built to stand come-what-may
lie shattered in the ashes.
Hm :/ Den ksero an ftaiei h entelos thetikh psyxologia mou apo thn hmera pou koureythka kiolas (kati to opoio den perimena se kamia periptosh) h oti eimai sto P.N., alla stamata prin mou gamhseis tous epomenous 11 mhnes
Isos vevaia to oti exo hdh zhsei monos 4 xronia agglia kai exo dei arketa skata? Hm..
Den pisteyo kan oti einai etsi ta pragmata opoudhpote gia kapoio normal atomo. Ok an pas san klammeno mouni profanos den exeis kai polles elpides na "peraseis kala".
Life begins at 45°.