Με αναποδη τριπλη κωλοτουμπα στο εδαφος περασε απο κατω απο τα καγκελα της προβλητας και βρεθηκε στο λιμανι... το εβλεπε απο μακρυα.. ηταν εκει.. αρχισε να τρεχει πανικοβλητος μεσα σε ορδες απο τουριστες, ασχετους με μαντηλια, τυφλους με χαρτομαντηλια και τη συγκεντρωση της Greenpeace εναντια στην κακοποιηση της σπανιας Εγγαστριμυθης Συναγριδας της Σαμοθρακιωτικης. Η αποσταση με το πλοιο μικραινε και τα βηματα του σε ενα χορευτικο κρεσεντο σε ρυθμο μογγολιανης κλακετας τον εφερναν στο ραντεβου με την Μοιρα, την μπυρα και αλλες χημικες παρουσιες.. Θα προλαβαινε ?? Απεφυγε με τη μυστικη δεξιοτεχνικη φιγουρα "Ζηλος του Αναπηρου Αιλουροειδους" τρεις λιμενοφυλακες που του ζητησαν διαβατηριο, ταυτοτητα και διπλωμα οδηγησης μπετονιερας, ολοκληρη τη Γιοκοχαμα που για καποιο λογο μεταναστευσε στον Πειραια οπλισμενη με πολυβολα Νικκον, και τον παππου με την ταμπελα "Μετανοειτε, εφτασε η συντελεια του Κοσμου", και εστριψε με ποδοφρενο στην τελικη ευθεια ενω μια ολοκληρη Ακτη Τζελεπη ζητωκραυγαζε για τον Πρωταθλητη.
Εκεινη ακριβως την ωρα ομως τα σκοτεινα σχεδια της Τζακουζα (Μαφια των Γυμναστηριων) ελαμψαν στο καλοκαιρινο σκοτος σαν πυροφανη (με ητα, δηλαδη ο Νερονας οταν τον λουσεις με βενζινη και αναπτηρα).. Απο το πληθος των παρευρισκομενων, δυο κοστουμαρισμενοι Ινδιανοι βγηκαν κραδαινοντας τους μπαλταδες τους. Τον κοιταξαν. Τους κοιταξε. Τα βλεμματα τους συναντηθηκαν σαν τρακαρισμα στην Εθνικη.. Με αργες κινησεις ξεθηκαρωσε τη ντουβελ.. σημαδεψε.. Αστοχησε. Επιτεθηκαν.. Εκεινη τη στιγμη συνειδητοποιησε οτι το Πλοιο θα Σαλπαρει, για λιμανια ξεεενα, για λι-μα-νια-ξε-να, και η οργη του τον κατεκλυσε απο ακρο σε ακρο..Αφροι βγηκαν απ το στομα του και το αιμα του ανεβηκε στο βορειο ημισφαιριο του εγκεφαλου. Μην ελεγχοντας πια την αδυναμια του, επιασε τον πρωτο Ινδιανο απ το λαιμο και στραγγαλισε τον δευτερο με τη βοηθεια του Σουρεαλλαχ που παντα τον βοηθαγε οταν εκανε την προσευχη του στο σχολειο. ο πρωτος ινδιανος, τον κοιταξε εντρομος και προεβη σε τελετουργικη αυτοκτονια... Καλα, σκεφτηκε.. "δε σου χαλαω χαρακιρι"...
Απο ψηλα τον φωναζαν... αυξησε ταχυτητα, πηδησε πανω στο ειδικο τραμπολινο και προσγειωθηκε στο καταστρωμα, ακριβως την ωρα που οι καβοι λυνονταν και οι καβες γινονταν... Χαμογελασε θριαμβευτικα.
10 ωρες μετα η ταμπελα κρεμιοταν απο περιπου 15 ατομα ψηλα στο καταρτι...
"Μετανοειτε, εφτασε η εντελεια του Κοσμου."