"Κάθε τόσο στην Ελλάδα ανακαλύπτουμε, τις περισσότερες φορές με μεγάλη καθυστέρηση, έναν ξένο συγγραφέα, πότε Γάλλο, πότε Ιταλό, πότε Ισπανό, πότε Λατινοαμερικάνο. Τότε μεταφράζουμε μανιωδώς τα έργα τους κι εμείς οι αναγνώστες τα αγοράζουμε εξίσου μανιωδώς. Και οι Έλληνες Κλασσικοί συγγραφείς παραμένουν πάντοτε άγνωστοι. Τόσο κοντινοί μας, τόσο οικείοι αλλά ταυτόχρονα και τόσο μακρινοί, πιο μακρινοί κι από τον τελευταίο Λατινοαμερικάνο συγγραφέα που ανακαλύψαμε. Ολόκληρη η αρχαιοελληνική λογοτεχνία είναι για μας τους Έλληνες άγνωστη γη. Πώς το καταφέραμε αυτό; Πώς δημιουργήθηκε αυτή η αποξένωση και το δέος; Φταίει η σχολαστική, μουχλιασμένη, αποξηραμένη από κάθε χυμό και αποστειρωμένη διδασκαλία τους στα γυμνάσια και στα πανεπιστήμια; Φταίει όλο αυτό το άγονο πνεύμα της προσπάθειας να γραπωθούμε από τους αρχαίους "ημών" προγόνους για να αποδείξουμε ότι αξίζουμε και εμείς κάτι; Φταίνει οι ελάχιστες μεταφράσεις πολλές από τις οποίες, πιο δυσνόητες κι από το ίδιο το πρωτότυπο, μεγάλωσαν το δέος και την απόστασή μας από αυτούς; Φταίει το κακό το ριζικό μας; (xax oxi diko mou einai auto, Varnalhs re mounia) Όλα φταίνει και ίσως και άλλα.
Το γεγονός είναι πως τα έργα της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας δεν τα είδαμε ποτέ ως αναγνώσματα. Οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς είναι καταχωρημένοι στο μυαλό μας περίπου σαν ονόματα δρόμων. Κι όμως αντιπροσωπεύουν έναν ολόκληρο κόσμο που σφύζει από ζωή, πνεύμα, χιούμορ, κάπως αλλιώτικο, κάπως παράξενο, γοητευτικό, συγκινητικά ανθρώπινο και επίκαιρο.
Είναι σαν να γύρισε ένας διακόπτης, σαν να χάθηκε μια αίσθηση του κόσμου που υπήρχε, αλλιώτικη από τη δική μας.
Γιατί να μη γίνουν κάποτε και για μας οι Έλληνες Κλασσικοί ανάγνωσμα; Γιατί να μην γνωρίσουμε αυτόν τον μεγάλο κόσμο; Να τους αγαπήσουμε και να τους πλησιάσουμε. Να τους ανακαλύψουμε κι αυτούς όπως και τους ξένους (γιατί έχουν γίνει πιο ξένοι και από τους ξένους για μας),χωρίς να ζητάμε από αυτούς τίποτα περισσότερο από μια πνευματική απόλαυση. Ούτε προγονολατρείες, ούτε συντακτικές αναλύσεις.
Εκείνο που χρειάζεται είναι σύγχρονες μεταφράσεις (τόσο στη γλώσσα όσο και στο πνεύμα), που να μη βαραίνουν και να μην τρομάζουν τους αναγνώστες, μεταφράσεις σαν κι αυτές που διαβάζουν εκατομμύρια άνθρωποι σ' όλον τον κόσμο εκτός από την Ελλάδα.
Σήμερα που οι κάθε είδους θεωρητικοί δογματισμοί καταρρέουν και ξαναρχίζουν έντονοι προβληματισμοί για την πορεία της Ευρώπης και του κόσμου, η ανοιχτή και ανήσυχη ελληνική σκέψη περνά πάλι σε πρώτο πλάνο, όχι για να δώσει έτοιμες λύσεις, αλλά για να μας κάνει να στοχαστούμε με φρέσκο, σύγχρονο μυαλό πάνω στα μεγάλα ζητήματα που αφορούν τον άνθρωπο και τη σχέση του με τον κόσμο."
Οδυσσέας Χατζόπουλος, Ιούνιος '91.
auta leei o kurios Xatzopoulos ws shmeioma ekdoth gia th seira ekdosewn ergwn arxaiwn ellhnwn syggrafewn ap tis ekdoseis Kaktos.
kanw loipon edw to thread kai oxi sto literature, gia na krinoume oxi toso thn logotexnikh kai pneumatikh aksia twn ergwn ths epoxhs ekeinhs (euprosdekto kai auto though), alla gia na entopisthoun ta opoia pithana kinhtra 'h akoma kai symferonta isws pisw apo authn thn (melethmenh 'h oxi) apoksenwsh apo thn, xwris ixnos parelthontolagneias, pneumatikh mas arxaia klhronomia. 'h o,ti koinwnikopolitikos proektaseis mporei na entopisei kapoios sauto.
epishs, oson afora ta legomena tou Xatzopoulou, as krithoun pera apo kathe emporikh/diafhmistikh skopimothta afou de mas endiaferei auto pros to paron oso h egkyrothta (?) twn oswn leei.
discuss re.
εντιτ από Ένι: σίγουρα με τον τίτλο "Τρία γκολ ο θρύλος" θα το διάβαζαν πιο πολλοί, αλλά θα γαμιόταν πάρα πολύ γρήγορα δε συμφωνείς; Κρίμα είναι