http://3.bp.blogspot.com/_iRl590eP0c...g/s320/26a.jpg
Printable View
Δε νομίζω ότι έχω νιώσει ποτέ σοβαρό πόνο στο κορμί πέρα από μια εγχείρηση που είχα κάνει για να βγάλω ένα νύχι στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού όπου μου χώνανε κάτι σύριγγες είκοσι εκατοστά στην πατούσα να πούμε γαμώ το χριστό τους. Παρ' όλα αυτά χαλαρά σωματικός.
κλωτσάσταρχιδια
2ου βαθμού έγκαυμα βαθύ στο δεξί χέρι από κερί αποτρίχωσης. Hand of Doom.
Με στείλαν απ'το Ασκληπιείο στον Ευαγγελισμό γιατί χρειαζόταν πλαστική η οποία δεν μπορούσε να γίνει ακόμα καθώς το κερί κόλλησε και η επιδερμίδα ομπβιουσλι καταστράφηκε εντελώς με αποτέλεσμα να ξεκολλάει με κάθε αλλαγή γάζας παρέα με το κερί αποκαλύπτοντας μια γκρούβι σπλατεριά για χέρι. Χρειάστηκε να περάσει ενας μήνας με τόσες γάζες που έμοιαζε με γάντι του μπαξ, ενα κουτί μεζουλιντ, ενα κουτί αντιβίωση, αντιτετανικός, παυσίπονη ένεση και αρκετή κωλοφαρδία και γλυτώσαμε την πλαστική. Ψυχολογικός πόνος: Ενα μήνα να μη μπορείς να παίξεις μουσική ή να ζωγραφίσεις + το οτι κλαίγεσαι σε όποιον δείς να σου στρίψει μερικά γαμημένα τσιγάρα γιατί είσαι ανάπηρο και χαρμάνης + το'παθες με ηλίθιο τρόπο. Απλά είσαι άμπαλη και χύθηκε όλο πάνω σου.
1.) τι όργανο παίζεις
2.) υπάρχουν και τα έτοιμα τσιγάρα ξέρεις
3.) το ποστ σου ταιριάζει περισσότερο στο ER του ER σε περίπτωση που δεν ξέρεις το τόπικ
κατά τ' άλλα, ouch.
ήμουνα παιδί σε μια θάλασσα, παίζοντας ανέμελος και minding my own business, όταν με τα πολλά ένιωσα κάτι τσιμπήματα στην πατούσα και πρόσεξα ότι όταν κουνούσα το πόδι μου μες το νερό, άφηνε πίσω κάτι κόκκινα χρώματα. ευθύς έβγαλα το πόδι μου έξω και έδειξα την πατούσα μου στην αδερφή μου, ενδιαφερόμενος να μάθω αν μάτωνε. η αδερφή μου μάλλον είδε μια βαθιά μαυρίλα που έμοιαζε με φύκι,νόμιζε ότι τη δουλεύω και με παρέτρεψε ''να πάω να χεστώ'', εγώ με τα πολλά σιγουρεύτηκα ότι κάποια πληγή είχα και βγήκα και πήγα στους ενήλικες, παρατηρώντας βγαίνοντας ότι το αίμα ήταν πολύ -μιλάω για εκείνο το χαρακτηριστικά τρυφερό σημείο στην πατούσα, που φυσικά άνοιξε σα βούτυρο. δεν έμαθα ποτέ τι είχα πατήσει, αλλά θα θυμάμαι πάντα τις στιγμές που αρκετοί γιατροί από πάνω μου, σκαλίζανε με κάποιο νυστέρι την πληγή για να βγάλουν ξύνοντας την ψιλή άμμο από μέσα, πριν με ράψουν, και μια γυναίκα στην παρέα που λιποθύμησε στην αρχή και για λίγα λεπτά αναγκάστηκαν να παρατήσουν εμένα για να ασχοληθούν μ'αυτή.
Dat last rep
απο τους χειροτερους ειναι οι πονοι που χουν να κανουν με τα δοντια.
καλύτερα περιτονίτιδα παρά χαλασμένο δόντι