(Δυτική) Σλοβενία - η χώρα που είναι πανέμορφη, αλλά στις πιξ βγαίνει ακόμα ομορφότερη
Ξεκινάμε από τα βασικά.
- Η Σλοβενία είναι η πιο όμορφη χώρα του κόσμου. Οι Σλοβένοι είναι οι πιο καλοί άνθρωποι του κόσμου. Τα σλοβένικα είναι τρομαχτικά.
- Το φαγητό και η διαμονή είναι φθηνά και θεϊκά. (εντάξει, δεν είναι τόσο φθηνά όσο στις Βαλτικές πχ, αλλά τουλάχιστον εδώ όταν πας να μιλήσεις σε κάποιον δε σου απαντά "γκμφ;").
- Συμπλέγματα γραμμάτων όπως "Trst" (=Τεργέστη) "prst" (=προσούτο) "trg" (=πλατεία) θεωρούνται κανονικές λέξεις στα σλοβένικα. Προφέρονται όπως γράφονται. Το τρένο λέγεται "vlaka".
Για να πάμε, παίρνουμε πολλές κονσέρβες και λοιπά εφόδια, πάμε Σαλονίκη (εάν δεν είμαστε ήδη), γνωρίζουμε τον ΑΚ και στη συνέχεια παίρνουμε το τραινάκι για Λιουμπλιάνα. Χαζεύουμε τη θέα: Στην ΠΓΔΜ βλέπουμε ποτάμια γεμάτα μπάζα και πλαστικές σακούλες, μισοτελειωμένα σπίτια και τα πανέμορφα (χααχαχαχχα) Σκόπια.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το ντύσιμο/γενικότερο στυλ των τελωνειακών. Στην ΑΔΕΡΦΗ Σερβία φαινομενικά ο τόπος είναι γεμάτος κηπάκια, λουλουδάκια και χωράφια στα οποία το τσουφ σταματά και περιμένει και μετά περιμένει λίγο ακόμα, χωρίς προφανή λόγο (πράγμα το οποίο είναι μάλλον θετικό, καθώς ο μόνος προφανής λόγος για τον οποίο σταματάνε τα τσουφ σε άσχετα μέρη - απ' όσο γνωρίζω - είναι όταν είμαστε ζωγραφισμένοι σε λουκιλουκ και Ινδιάνοι ή οι Ντάλτον κλείνουν τις ράγες με κορμούς και μετά μπαίνουν και παίρνουν τα ρολόγια των επιβατών και τους μισθούς του μήνα, οι οποίοι συνήθως είναι μέσα στα κάρβουνα και γενικά δεν είναι πολύ ευχάριστη η κατάσταση εκτός αν έχουμε στείλει τους μισθούς με την άμαξα).
Στην Κροατία όλα πια είναι πολύ πολιτισμένα, εκτός απ' τους τύπους που μας ξυπνούν 3-4 φορές στα σύνορα (χτυπώντας διακριτικά την πόρτα με όλη τους τη δύναμη) για να μας ρωτήσουν πού πάμε, γιατί, αν θα κατέβουμε στην Κροατία, τι ζώδιο είμαστε, πόσα λεφτά έχουμε μαζί μας κι αν ο μπαμπάς μας ήταν ζαχαροπλάστης.
Καταλαβαίνουμε ότι τελικά φθάσαμε στη Σλοβενία όταν τα ποτάμια που βλέπουμε έξω είναι γαλάζια και τα πουλάκια τραγουδούν ανέμελα και ο συμπαθέστατος τύπος που προσέχει το βαγόνι δε νιώθει πια την ανάγκη να μας πει να κλειδώσουμε την πόρτα μας.
24 ώρες και πολλά Dobra Voda με ανθρακικό μετά τη Σαλονίκη, κατεβαίνουμε στη Λιουμπλιάνα και παίρνουμε το αμάξι που έχουμε φροντίσει να κλείσουμε απ' το ΙΝΤΕΡΝΕ και με το οποίο θα καταφέρουμε να καλύψουμε 5000χλμ μέσα σε 5 μέρες και όλα αυτά σε μια χώρα με μέγεθος χμμ μικρό;. Κατευθυνόμαστε προς το Μπλεντ, όπου έχουμε κλείσει διαμερισματάκι κοντά στη λίμνη (λίγα λεφτά, συμπαθητικοί ιδιοκτήτες, γιατί ΟΛΟΙ οι Σλοβένοι είναι συμπαθητικοί κι αν δε με πιστεύετε θυμηθείτε τον Ζντοβτς). Το
http://www.slovenia.info/ μπορεί να μας βοηθήσει πολύ να βρούμε μέρος να μείνουμε και γενικά έχει ένα κάρο ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Μπορούμε να ζητήσουμε να μας στείλουν και ενημερωτικό υλικό, το οποίο είναι σχετικά άχρηστο, καθώς μπορούμε να βρούμε τα πάντα ονλάιν στο σάιτ, αλλά έχει όμορφες φωτογραφίες, μας δίνει τη χαρά να βρούμε πακετάκι απο Σλοβενία μια μέρα που θα γυρίσουμε σπίτι και επιπλέον ο Αμαζόνιος είναι γεμάτος ζουζούνια και δεν πειράζει καθόλου να τον περιορίσουμε λιγάκι.
Στο Μπλεντ, βολτάρουμε στη λίμνη, πάμε και μέχρι το νησί απέναντι ή το κάστρο πάνω στο βράχο (αν νιώθουμε ότι το περπάτημα σε ανηφορικό δρόμο είναι αυτό που μας λείπει), ταΐζουμε τους κύκνους και κυνηγάμε τα βατράχια. Βγάζουμε πιξ με την πλάτη στα σοβιετικού τύπου κτίρια που βρίσκονται στη μια μεριά της λίμνης.
Αν είναι καλοκαίρι (από αρχές Μαΐου και μετά), πάμε στο φαράγγι Βίντγκαρ, το οποίο λέγεται πως είναι πανέμορφο, αλλά κάποιες εποχές είναι απλά κλειστο.
Στη συνέχεια μπαίνουμε στο αμάξι και ξεκινάμε τις βόλτες. Όπου και να πάμε στο (βορειο)δυτικό μέρος της Σλοβενίας θα είναι ωραία, αλλά μερικές συμβουλές δε βλάπτουν:
- Η λίμνη Bohinj είναι κούκλα και δεν έχει τουρισμό όπως το Bled.
Από εκεί ρίχνουμε λίγο περπάτημα και ανεβαίνουμε να δούμε τον καταρράχτη Savica (Slap Savica σε άπταιστα Σλοβένικα), οποίος είναι μία από τις 2 εξαιρέσεις στο γενικό κανόνα "όλα σε αυτή τη χώρα βγαίνουν ομορφότερα στις πικ", καθώς σε αυτήν την περίπτωση ο καταρράχτης βγαίνει μια βλακεία και μισή, όσο κι αν προσπαθήσουμε.
- Αν μας αρέσουν τα άλογα, πάμε στη Lipica, απ' όπου κατάγονται τα περίφημα Lipizzaner που χορεύουν στη Βιέννη.
- Δεν προσπαθούμε να δούμε όοοοοοολα τα κάστρα της χώρας, εκτός αν έχουμε σκοπό να γίνουμε μόνιμοι κάτοικοι και έχουμε πολύ χρόνο στα χέρια μας. Φροντίζουμε να επισκεφθούμε τουλάχιστον το κάστρο στην Predjama
και αυτό στη Skofja Loka.
- Πάμε οπωσδήποτε σε κάποιο από τα σπήλαια. Καλύτερα Skocjan παρά Postojna, η Postojna είναι πιο τουριστική κι αν πάμε Skocjan θα είμαστε πιο τρου και θα πουλάμε μούρη στους φίλους μας. Το "σπήλαια" μπορεί γενικά να ακούγεται βαρετό κι εμένα τα σπήλαια δε μ'αρέσουν καθόλου γενικότερα, αλλά εδώ μιλάμε για ένα τεράστιο πράγμα κάτω απ' τη γη, με ποτάμι και γέφυρα και όλα τα καλά του κόσμου (εκτός από φωτογένεια, καθώς εδώ είναι το 2ο μέρος στο οποίο οι πιξ βγαίνουν χάλια.).
http://www.park-skocjanske-jame.si/
- Η Radovljica είναι πολύ όμορφη και ακόμα ομορφότερη είναι η Kropa, το χωριό των σιδεράδων, που είναι γεμάτο - ποιος θα το περίμενε - στολίδια από σίδερο και έχει και ποτάμι με μίνι καταρράχτη, αμέ.
- Ο δρόμος Kranjska Gora - Bovec γαμεί, με υψηλότερο σημείο το πέρασμα στο Vrsic, που επίσης είναι ανοιχτό από τις αρχές Μαΐου περίπου. Υπάρχουν πινακίδες στο δρόμο που ενημερώνουν τον κόσμο εάν το πέρασμα είναι ανοιχτό ή κλειστό λόγω χιονιού. Ιδέες όπως "μια χαρά είναι ο καιρός, θα ξέχασαν να αλλάξουν την ταμπέλα" είναι μεν χαζές, αλλά είναι και διασκεδαστικές, καθώς ο δρόμος προχωράει μέχρι ένα σημείο και στο τέλος μπορούμε να παίξουμε χιονοπόλεμο και να σιγουρευτούμε μια για πάντα πως οι Σλοβένοι δεν είναι Βαλκάνιοι και δεν ξεχνούν να αλλάξουν τις πινακίδες.
Εάν το πέρασμα είναι ανοιχτό, μπορούμε να φθάσουμε στο Bovec και να δούμε τον ποταμό Soca που στάνταρ του ρίχνουν κάτι μέσα και παίρνει αυτό το χρώμα. Επίσης αυτή η λίμνη έχει το ίδιο χρώμα και είναι κάπου εκειγύρω και δεν την έχω πειράξει με φότοσοπ.
Στο Bovec μπορούμε να κάνουμε ό,τι ηλιθιότητα μπορούμε να σκεφτούμε: παρα πέντε, ράφτινγκ,canyoning κι ένα πράγμα που σε δένουν μέσα σε μια μεγάλη μπάλα και σε κυλάνε στην πλαγιά (έξτρα κέφι).
Εάν το πέρασμα είναι κλειστό, περνάμε από Ιταλία/Αυστρία, αλλά αποφεύγουμε σε κάθε περίπτωση να μπούμε στην πόλη Κλαγκενφουρτ, καθώς 1) είναι αδύνατο να βρει κανείς τρόπο να βγει απ' την πόλη 2) ηλίθιες ιδέες τύπου "πάμε μέχρι τη Βιέννη να πάρουμε Ζάχερ;" μπορεί να προκύψουν πολύ εύκολα 3) οι συνοριοφύλακες στο ομπσκιουρ πέρασμα που τελικά θα καταφέρουμε να βρούμε μέσα στα βουνά βλέπουν περίπου έναν άνθρωπο τη βδομάδα και επομένως έχουν όρεξη για κουβέντα, όταν ήδη έχουμε αργήσει.
- Η Logarska Dolina υποτίθεται ότι είναι ωραία, αλλά κάποια ώρα κλεινει (βλέπε το 3 παραπάνω).
- Το Piran είναι κουκλί, αλλά, καθώς η Σλοβένοι είναι εμφανώς κορόιδα και άφησαν τους Ιταλούς και τους Κροάτες να τους πάρουν όλη τη θάλασσα, όταν έχει καλό καιρό μετακομίζει όλη η Σλοβενία εκεί και αν κάποιος ξέρει πού μένει αυτός που σκέφτηκε το σύστημα στάθμευσης ΠΜ.
Όσο για τη Ljubljana, είναι συμπαθέστατη, αλλά τη βλέπουμε άνετα σε μια μέρα. Ωραίο μέρος για χαλαρές βολτίτσες στις διάφορες trg, για καφέ δίπλα στο ποτάμι, για εντυπωσιακές φωτογραφίες κι επιπλέον το ποτάμι το λενε Ljubljanica, HOW CUTE IS THAT?!
Έχει και δράκο.
