Manchester by the Sea (2016)

https://www.youtube.com/watch?v=qtt0zwr3l_A

http://www.imdb.com/title/tt4034228/?ref_=nv_sr_1

An uncle is asked to take care of his teenage nephew after the boy's father dies. Unknowing he is to be the guardian and struggles with the decision. Throughout the movie he recounts past memories that caused him to leave Manchester and distance himself from his past.


Δείτε το. Μαυρίλα τεράστια. Σου γαμάει τη ψυχή. Η καλύτερα ταινία που έχω δει εδώ και αρκετά χρόνια.

tainiara. casey affleck foveros, realismos, zei sto pragmatiko. phre thn ermhneia tou sto Gerry kai thn apogeiwse.

Quote:

---

Originally Posted by Coroner

Δείτε το. Μαυρίλα τεράστια. Σου γαμάει τη ψυχή.

---

Ό,τι είπε.

Σκατοψυχη ταινια για να ειναι σκατοψυχη, ο τυπας παιζει πολυ καλα.. αλλα δε μου πε κατι, δεν βρηκα καμια αναλυση χαρακτηρα, μια ανελεητη μιζερια και ενας ζοφος χωρις καθαρση χωρις σκοπο. Αυτα αν θελετε να σας γαμηθει το ειναι δειτε το I Daniel Blake

Quote:

---

Originally Posted by freak brother

Σκατοψυχη ταινια για να ειναι σκατοψυχη

---

Διαφωνώ εδώ, εμένα τουλάχιστον δε μου έβγαλε ούτε μια στιγμή κάτι επιτηδευμένο.

Quote:

---

Originally Posted by freak brother

και ενας ζοφος χωρις καθαρση χωρις σκοπο.

---

Και εδώ θα διαφωνήσω =Ρ

Spoiler

Δεν ξέρω τι μπορεί να περίμενες ως "κάθαρση" αλλά το ότι δεν άντεξε να βγει ούτε για φαγητό με τη γυναίκα του και το "I can't beat it" που είπε στον ανιψιό του για τον λόγο που δεν μπορούσε πλέον να μείνει στην περιοχή εμένα μου φάνηκαν 100% ειλικρινά ως προς τον χαρακτήρα που είχε δείξει μέχρι τότε η ταινία, δεν θα άντεχα κανένα happy ending και δε θα ταίριαζε κιόλας. Το ότι έψαχνε να νοικιάσει σπίτι με δεύτερο δωμάτιο για να τον επισκέφτεται και η σκηνή στο καράβι ήταν η κάθαρση και το τέλος που έπρεπε να έχει η ιστορία

I Daniel Blake δεν είδα ακόμα οπότε επιφυλάσσομαι για συγκρίσεις, αλλά αυτό εδώ εμένα μου άρεσε πάρα πολύ.

Spoiler

δλδ ειδαμε εναν μιζερο τυπο... που συνεχισε μια μιζερη ζωη.. επειδη καποτε του εγινε κατι πολυ σκληρο και δεν μπορει να συνεχισει και γιατι μας ενδιαφερει αυτο το φεστιβαλ θλιψης του πρωταγωνιστη σαν θεατες;

Η ερώτηση "και τι μας νοιάζει εμάς αυτό στην τελική" μπορεί να γίνει για όλες τις ταινίες που υπάρχουν στον κόσμο, ο καθένας βρίσκει ή ψάχνει διαφορετικά πράγματα και απορρίπτει ή ενθουσιάζεται ανάλογα. Η ιστορία ενός ανθρώπου που έχασε τα πάντα στη ζωή του και αρνείται να προχωρήσει και τα παρατάει όλα για να βυθιστεί στη μιζέρια μέχρι να αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να βρει κάποια λύση γιατί πλέον δεν έχει μόνο τον εαυτό του να προσέχει, εμένα μου έκανε κλικ από την αρχή, πριν δω την ταινία. Κάποιος άλλος φαντάζομαι θα βαράει ενέσεις με τους αργούς ρυθμούς και τη μαυρίλα, έτσι είναι αυτά.

Και τέλος πάντων δε σχολίασα το αν σου άρεσε ή όχι η ταινία που είναι δικαίωμά σου προφανώς, για την "κάθαρση που δεν ήρθε στο τέλος" έγραψα εγώ ^_^

Συμφωνώ με commissar.

Τη βάλαμε. Τη σταματήσαμε κάπου στη μέση

Spoiler

εκεί που αρπάζει το περίστροφο από τον μπάτσο κι αφού έχουμε πει αμφότεροι "εγώ θα αυτοκτονούσα στη θέση του"

γιατί αφενός έπαιζε τόσο ΓΑΜΑΤΑ ο Affleck, αλλά μας γάμησε χοντρά. Θα την ολοκληρώσουμε σίγουρα, αλλά τέτοιο ψυχοπλάκωμα είχα χρόνια να νιώσω παρακολουθώντας ταινία. Παίζει να το συγκρίνω μέσα μου με συναισθήματα που μου έβγαλε το Heavy Rain, γαμώ την ψυχή μου.